با سر زلفش دلم، پیوند جانی می کند

با خیالش خاطرم، عیشی نهانی می کند

در هر آن مجلس که دارد چشم مستش قصد جان

جان اگر خوش بر نمی آید، گرانی می کند

زنده ای کو مرده ای را دید زیبا صورتی است

راستی در صورت خوش زندگانی می کند

جان فدای بوی آن آهوی چین کز سنبلش

بوستان هر نوبهاری بوستانی می کند

گر شکایت می کند جان من از چشمت، مرنج

خسته ای نالش ز عین ناتوانی می کند

می خورم جام غمی هر دم به شادی رخت

خرم آن کس کو بدین غم شادمانی می کند

جان سلمان از نشاط عارض جانان مدام

تازه عیشی از شراب ارغوانی می کند